فردا پنجم اسد آخرین روز مهلت تعیین شده از سوی طالبان برای زنان آرایشگر است که شغل و کارشان را تعطیل کنند. در ویدویی که در شبکه‌های مجازی دست به دست می‌شود نشان می‌دهد که زنان آرایشگر با اشک و گریه وسایل کاری‌شان را جمع می‌کنند و می‌گویند که نتیجه زحمات چندین ساله‌ای مان از بین رفت و بعد از این خانه نشین شدیم.
آرایشگاه‌ها در افغانستان شغل مناسبی برای زنان محسوب می‌شد. این آرایشگاه‌ها کم کم از حالت آماتور به حرفه‌ای شدن تبدیل شده بودند و در کنار این که صاحبان آن درآمد می‌کردند، زمینه آموزش را نیز فراهم می‌نمودند.
رفتار طالبان از روز اول معلوم بود که تغییر نکرده اند صرف پروپاگند غربی‌ها بود که تلاش داشتند خود را از منجلاب افغانستان بیرون کنند. این گروه با شعار جنگ علیه کفار، بیست سال خون مردم کشور را ریختند. هزاره ها را نسل کشی کردند و جنایات علیه بشریت را در تمامی مناطق افغانستان انجام دادند.
در کنار این که وضعیت گروه‌های ضد طالب در داخل خراب بود، لابی‌های طالبان نیز در سطح بین‌المللی فعال بود. زلمی خلیلزاد و پاکستان بازیگران فعال گروه تروریستی طالبان بودند که توانستند جامعه جهانی را قناعت بدهند که طالبان تغییر کرده‌اند و باید به آن‌ها اعتماد کنند.
با به قدرت رسیدن طالبان و صدور فرمان‌های متعدد از سوی رهبر این گروه نشان داد که هیچ تغییری در رفتار آن‌ها نیامده است. در اولین فرمان رهبر این گروه تمام مکاتب را به روی دختران بستند و بعد از آن دروازه دانشگاه‌ها را نیز بستند. داستان در همینجا ختم نشد رهبر این گروه با تیز کردن دندان‌های گرگ مانندش به حقوق زنان افغانستان، زنان را از کار در ادارات دولتی و خصوصی منع کرد.
حال براساس آماری که وجود دارد حدود ۶۰ هزار زن شاغل در آرایشگاه براساس فرمان غیر حقوق بشری رهبر طالبان بیکار می‌شوند. اگر میانگین خانواده این زنان آرایشگر را پنج نفر در نظر بگیریم حدود ۳۰۰هزار نفر متضرر شده و عملن منبع در آمدشان از بین رفته است. در کنار آن کسانی که محصولات آرایشی وارد می‌کردند نیز متضرر گردیده است.
دیده بان حقوق بشر امروز با نشر یک نامه‌ای از شورای امنیت سازمان ملل خواسته که وضعیت حقوق بشری زنان افغانستان را در راس ارزیابی‌های‌شان قرار بدهند. با این حال بنظر می‌رسد که جامعه جهانی نیز بین گرسنگی که دامن‌گیر مردم افغانستان شده و وضعیت حقوق بشری مجبور هستند بخاطر فاجعه گرسنگی سمت طالبان را بگیرند و به این گروه باج بدهند. زیرا تاکنون که دوسال از به قدرت رسیدن طالبان می‌گذرد اقدامات جدی از سوی جامعه جهانی صورت نگرفته است.
