رویترز گزارش داده است که صدها تن از دانشجویان افغانستانی مقیم در هند، خواهان تمدید ویزای‌شان از سوی این کشور شدند.
رویترز نوشته است که صدها تن از دانشجویان افغانستانی که باوجود ختم شدن اعتبار ویزای دانشجویی‌شان، روز چهارشنبه (22 سنبله/ 13 سپتامبر) در دهلی نو تظاهرات کردند تا از دولت هند بخواهند که ویزای آنان را تمدید کند و به آنها اجازه دهد که تحصیلات خود را در این کشور ادامه دهند.
براساس گزارش‌ها هند در گذشته به هزاران دانش‌جوی افغانستانی برای ادامه‌ی تحصیل در مقاطع لیسانس و ماستری بورسیه‌ی تحصیلی ارایه کرده است. اما با روی‌کار آمدن دوباره‌ی طالبان، رفتار دولت هند در قبال دانشجویان افغانستانی متفاوت از گذشته شده است.
این دانشجویان می‌گویند: پس از بازگشت طالبان به افغانستان، بسیاری از دانشجویان افغانستانی در هند به دلیل ترس از انتقام‌گیری احتمالی و کم‌بود فرصت به دلیل بحران اقتصادی کشور، تمایلی به بازگشت به کشور خود ندارند.
ارسلان قیومی از انجمن دانشجویان افغانستانی گفت: دولت هند بورسیه‌ی تحصیلی فعلی را (که در ماه جولای آغاز شد) منتشر نکرده است و پس از پایان مدت ویزا، ما در ترس دایمی دست‌گیری پولیس زندگی می‌کنیم. او اضافه کرد: دانشجویان نه بورسیه‌ی تحصیلی می توانند بگیرند و نه هم اجازه‌ی کار در این کشور را دارند.
اما کومار توهین، مسوول شورای روابط فرهنگی وزارت امور خارجه‌ی هند گفته‌است که «ما درک می‌کنیم که دانشجویان افغانستان با مشکلاتی روبرو اند؛ اما دولت برای رسیدگی به نگرانی‌های آنها جدی است.»
وی با بیان این‌که هیچ دانش‌جویی برخلاف میل خود مجبور به خروج از کشور نخواهد شد، افزود: وزارت امور خارجه احتمالن به زودی در مورد موضوع بورسیه تصمیم‌گیری خواهد کرد.
پروانه حسینی که در سال ۲۰۱۶ برای تحصیلات عالی به هند آمده است، گفت: «من می‌خواهم تحصیلاتم را در هند ادامه دهم، اما دولت حقوق ما را آزاد نکرده است. من نمی‌خواهم به عقب برگردم و می‌خواهم تحصیلاتم را ادامه دهم.»
گفتنی‌ست که وزارت خارجه‌ی هند نزدیک به یک هزار شهروند افغانستان کمک هزینه‌ی تحصیلی برای ادامه تحصیل در مقطع‌های لیسانس و ماستری در این کشور ارایه کرده است.
این کمک‌ها شامل کمک هزینه‌ی ماهیانه بین 25 هزار روپیه‌ی هندی تا ۲۸ هزار و پنج‌صد روپیه‌ی هندی به دانشجویان افغانستانی، علاوه بر شهریه، یارانه و هزینه‌های سفر است.
دانشجویان می‌افزایند که در دو سال گذشته بدین‌سو، برای دست‌رسی به این بودجه با مشکلات زیادی مواجه بوده‌اند و بسیاری از آنها تحصیلات خود را ترک کرده یا به کشورهای دیگر نقل مکان کرده اند.
