رنگینه حمیدی آخرین وزیر معارف جمهوریت، گفته است که جامعه جهانی باید برای متقاعد ساختن طالبان جهت گشودن دروازههای مکاتب بروی دختران، با آنها تعامل کند.
به گفته رنگینه حمیدی، شکافهای داخلی که در داخل گروه طالبان در زمینه تحصیل دختران وجود دارد، میتواند توسط جامعه جهانی برای متقاعد ساختن آنها به بازگشایی مدارس دخترانه مورد استفاده قرار گیرد.
رنگینه حمیدی در گردهمایی فمینیستی در استانبول که روز سهشنبه (۷ قوس/ ۲۸ نوامبر) با ابتکار آموزش دختران سازمان ملل متحد، سازماندهی شده بود، سخنرانی کرد. وی در سخنرانی خود گفت: طالبان یکپارچه نیستند. در درون طالبان نیز مانند هر گروه دیگری اختلاف نظر وجود دارد و آشکار است، به ویژه در مورد موضوع ممنوعیت تحصیل دختران، افراد زیادی در درون طالبان از لغو این فرمان حمایت میکنند.
وی افزود: این برای من دردناک است که حتی پس از دو سال، جامعه بینالملل نفهمیده است که چگونه برای مردم و دختران افغانستان با طالبان برخورد کند.
حمیدی گفت: چندی پیش دولت ایالات متحده همراه با متحدان و آژانسهای بین المللی خود درگیر گفتگوهای سیاسی با طالبان بودند، پس چرا همان جامعه جهانی امروز با همکاری با طالبان مشکل دارد؟
رنگینه حمیدی با حمایت از آموزش دختران در مدارس دینی، از مردم خواست که «به دنبال فرصتهای بومی برای ادامه یادگیری دختران باشند.»
حمیدی افزود که در افغانستان به عنوان یک کشور مسلمان، در هر ۲ کیلومتر حداقل یک مسجد وجود دارد – که مکانهای آموزشی نیز هستند. بنابراین، چرا نمیتوان از این فضا برای کمک به کودکان برای یادگیری با استفاده از یک برنامه درسی استاندارد استفاده شود؟
از سوی دیگر برخی از شرکت کنندگان زن افغانستانی در این گردهمایی از هرگونه پیشنهاد برای عادی سازی روابط با گروهی که همچنان حقوق اولیه زنان را محدود می کند، انتقاد کردند.
در این گردهمایی همچنین سلما آکونر، یکی از اعضای ایتلاف زنان در ترکیه، بخشی از شبکه فمینیستی ابتکار آموزش دختران سازمان ملل متحد، گفت: کار با طالبان، که عمدن حقوق زنان را سرکوب میکنند و تفسیر خود را از ایدیولوژیهای بنیادگرای رادیکال را از طریق مدارس اعمال میکنند، وضعیت بسیار متناقضی را ارایه می دهد.
آکونر اذعان داشت که مدارس دینی ممکن است فرصتی برای دختران برای ادامه مشارکت در یک فضای آموزشی فراهم کنند، اما گفت: «ما نمیتوانیم انتظار داشته باشیم که موسسات مذهبی دسترسی از دست رفته به آموزش متوسطه رسمی را جبران کنند. چون آنها با دامنه آموزشی گستردهتر و فرصتهای آینده آن همخوانی ندارند.
آکونر گفت که شنیدن و درک تجربیات زنان در افغانستان قبل از موافقت با چنین رویکردی بسیار مهم است. او گفت: در غیر این صورت، این به معنای موافقت با قهقرایی عمیق در حقوق زنان در سراسر جهان است.